Η παρέμβαση στον αόριστο χώρο και συγκεκριμένα στην στενή λωρίδα γης που επέλεξα και οριοθέτησα θεώρησα ότι θα πρέπει να είναι μια ενέργεια απλή, λιτή, ξεκάθαρη, διακριτική αλλά και ευδιάκριτη, που δεν θα επιβαρύνει το μέρος και δεν θα χαλά τη λεπτή ισορροπία του, αλλά ταυτόχρονα θα εκφράζει τις σκέψεις μου για την περιοχή και θα δίνει έμφαση στα κατά τη γνώμη μου ενδιαφέροντα στοιχεία της. Μία τέτοια παρέμβαση θεώρησα ότι μπορεί να εκφραστεί με την τοποθέτηση τριών μακριών σχοινιών στον χώρο μου που είναι μια στενή λωρίδα. Το πρώτο σχοινί (γκρι) αντιπροσωπεύει την σχέση του φυσικού με το τεχνητό, που πρακτικά εκφράζεται με το βαθμό χαλαρότητας του σχοινιού. Πιο συγκεκριμένα, το σχοινί είναι χαλαρό και σε επαφή με τη γη στα σημεία που δεν υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση και παραμένουν φυσικά ως ήταν, ενώ είναι τεντωμένο και υπερυψωμένο στα σημεία που έχουν επηρεαστεί από ανθρώπινη παρέμβαση. Το δεύτερο σχοινί (λευκό - γκρι - κίτρινο) συμβολίζει την ποικιλομορφία του εδάφους, την οποία εκφράζει με την πολυχρωμία του. Για την ακρίβεια, το σχοινί είναι αποκλειστικά λευκό στα σημεία όπου υπάρχει ιθαγενές χώμα, γίνεται λευκό-κίτρινο στα σημεία μεταφερμένου από αλλού χώματος και λευκό-γκρι στην περιοχή του τσιμέντου. Τέλος, το τρίτο σχοινί (κίτρινο) αφορά την μικρή ιστορία που «αφηγούνται» τα αντικείμενα και έχει σκοπό να τα τονίζει και να τα σηματοδοτεί σε ένα σύστημα ανθρώπινων δραστηριοτήτων που περιγράφονται στο κείμενο της μελέτης του χώρου. Αυτό το κατορθώνει με το να περικυκλώνει τα αντικείμενα καθώς κινείται από το φράχτη στη θάλασσα. Και τα τρία σχοινιά ξεκινούν δεμένα και τεντωμένα από το συρματόπλεγμα που χωρίζει την περιοχή από την παραλιακή οδό και καταλήγουν στα βράχια και στη συνέχεια στο νερό όπου και βυθίζονται. Με τη μέθοδο αυτή, τα σχοινιά εκδηλώνουν και αναπαριστούν αυτά που από την αρχή θεώρησα σημαντικά και ενδιαφέροντα και με έκαναν να επιλέξω αυτό το χώρο, δηλαδή την αντίθεση ανάμεσα στο φυσικό και το τεχνητό και την λεπτή ισορροπία μεταξύ τους, την πολλαπλότητα των διάφορων μορφών εδάφους που συναντά κανείς διασχίζοντας τη λωρίδα-διαδρομή, καθώς και την μικρή "ιστορία" που συνθέτουν τα αντικείμενα που αντικρίζει κανείς οδεύοντας προς τη θάλασσα...
Η παρέμβαση στον αόριστο χώρο και συγκεκριμένα στην στενή λωρίδα γης που επέλεξα και οριοθέτησα θεώρησα ότι θα πρέπει να είναι μια ενέργεια απλή, λιτή, ξεκάθαρη, διακριτική αλλά και ευδιάκριτη, που δεν θα επιβαρύνει το μέρος και δεν θα χαλά τη λεπτή ισορροπία του, αλλά ταυτόχρονα θα εκφράζει τις σκέψεις μου για την περιοχή και θα δίνει έμφαση στα κατά τη γνώμη μου ενδιαφέροντα στοιχεία της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία τέτοια παρέμβαση θεώρησα ότι μπορεί να εκφραστεί με την τοποθέτηση τριών μακριών σχοινιών στον χώρο μου που είναι μια στενή λωρίδα. Το πρώτο σχοινί (γκρι) αντιπροσωπεύει την σχέση του φυσικού με το τεχνητό, που πρακτικά εκφράζεται με το βαθμό χαλαρότητας του σχοινιού. Πιο συγκεκριμένα, το σχοινί είναι χαλαρό και σε επαφή με τη γη στα σημεία που δεν υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση και παραμένουν φυσικά ως ήταν, ενώ είναι τεντωμένο και υπερυψωμένο στα σημεία που έχουν επηρεαστεί από ανθρώπινη παρέμβαση. Το δεύτερο σχοινί (λευκό - γκρι - κίτρινο) συμβολίζει την ποικιλομορφία του εδάφους, την οποία εκφράζει με την πολυχρωμία του. Για την ακρίβεια, το σχοινί είναι αποκλειστικά λευκό στα σημεία όπου υπάρχει ιθαγενές χώμα, γίνεται λευκό-κίτρινο στα σημεία μεταφερμένου από αλλού χώματος και λευκό-γκρι στην περιοχή του τσιμέντου. Τέλος, το τρίτο σχοινί (κίτρινο) αφορά την μικρή ιστορία που «αφηγούνται» τα αντικείμενα και έχει σκοπό να τα τονίζει και να τα σηματοδοτεί σε ένα σύστημα ανθρώπινων δραστηριοτήτων που περιγράφονται στο κείμενο της μελέτης του χώρου. Αυτό το κατορθώνει με το να περικυκλώνει τα αντικείμενα καθώς κινείται από το φράχτη στη θάλασσα. Και τα τρία σχοινιά ξεκινούν δεμένα και τεντωμένα από το συρματόπλεγμα που χωρίζει την περιοχή από την παραλιακή οδό και καταλήγουν στα βράχια και στη συνέχεια στο νερό όπου και βυθίζονται.
Με τη μέθοδο αυτή, τα σχοινιά εκδηλώνουν και αναπαριστούν αυτά που από την αρχή θεώρησα σημαντικά και ενδιαφέροντα και με έκαναν να επιλέξω αυτό το χώρο, δηλαδή την αντίθεση ανάμεσα στο φυσικό και το τεχνητό και την λεπτή ισορροπία μεταξύ τους, την πολλαπλότητα των διάφορων μορφών εδάφους που συναντά κανείς διασχίζοντας τη λωρίδα-διαδρομή, καθώς και την μικρή "ιστορία" που συνθέτουν τα αντικείμενα που αντικρίζει κανείς οδεύοντας προς τη θάλασσα...